Prachtige grootschalige melkveehouderij in Nieuw-Zeeland

OnderwijsVoor kinderen vanaf 1 jaar is er opvang mogelijk. Veelal zijn het privécentra en door een strakke regelgeving is de kwaliteit goed. Er is een breed aanbod zonder wachtlijsten en de prijzen zijn laag. Voor kinderen van 5 t/m 15 jaar geldt een leerplicht. De openbare scholen voor lager en middelbaar onderwijs zijn gratis. Basisscholen zijn zelfs op de meest afgelegen plekken te vinden en kinderen kunnen van de schoolbussen gebruik maken. Het basisonderwijs begint voor kinderen van vijf jaar en na zes jaar basisonderwijs stromen de kinderen door naar het voortgezet onderwijs. Aansluitend kan men kiezen uit MBO, HBO en universitaire opleidingen. MBO en HBO scholen zijn er in bijna elke grotere stad en verspreid over het land zijn er 8 universiteiten. Door het langzamere levenstempo, de mindere agressie en de vele buiten activiteiten is Nieuw Zeeland een ideaal land voor kinderen om op te groeien.

GezondheidszorgHet systeem voor de gezondheidszorg is op te delen in een openbare en een privé sector. De openbare sector wordt voor een deel gefinancierd door de staat waardoor men voor de medische hulp in ziekenhuizen, inclusief kraamzorg, maar een klein gedeelte van de werkelijke kosten hoeft te betalen. Er kunnen echter wachttijden voor een behandeling in deze openbare ziekenhuizen zijn. De kosten van huisartsen en tandarts zijn voor eigen rekening, waarbij opgemerkt dat de medicijnen en de tandheelkundige verzorging voor kinderen tot 16 jaar gratis is. Voor behandeling in de privé ziekenhuizen dient men zich te verzekeren ( ong. € 40pppm). Hiermee heeft men geen last van wachttijden.

BelastingIn vergelijking met Nederland is het belastingsysteem in Nieuw Zeeland zeer eenvoudig. Het systeem in Nieuw Zeeland kent drie verschillende schijven, namelijk 14,5%, 17,5% en 33%. De grenzen van de schijven zijn resp. $14.000, $48.000 en boven de $70.000. Naast de inkomsten- en vennootschapsbelasting kent men een belasting op onroerend goed en de BTW. Het woud aan gemeentelijke-, provinciale-, waterschap-, wegen-, enz. belastingen zoals men dat in Nederland kent bestaat niet. Vermogens belasting bestaat niet en de BTW heet in Nieuw-Zeeland GST en is 15%.

Ongeveer 50% van de totale export van Nieuw Zeeland bestaat uit agrarische producten. De belangrijkste zijn melkproducten, vlees- en vleesproducten, wol, papier- en papier pulp, huiden en vellen. De veehouderij is de belangrijkste sector van de landbouw in Nieuw Zeeland. De melkveebedrijven en de bedrijven met intensieve schapen- en slachtveeteelt bevinden zich met name op het Noorder Eiland.

Vleesrunderen Het grootste deel van het Nieuw Zeelandse rundvlees wordt geëxporteerd en vertegenwoordigt een exportwaarde van NZ $3 miljard. Er wordt met name volgens het seizoensgebonden graslandgebruik geproduceerd. 50% van de Nieuw-Zeelandse rundvleesexport gaat naar Noord-Amerika en bijna 30% naar Azië.

Schapenhouderij De schapenhouderij is een krimpende bedrijfstak. Waren er in 1990 nog 55 miljoen schapen, vorig jaar waren er dat nog maar 35 miljoen. Redenen zijn dat de verhoudingsgewijze lagere opbrengsten van de schapenteelt. De opbrengst van deze sector bedraagt ongeveer NZ $3 miljard per jaar. De meeste bedrijven die schapen houden, houden ook koeien om zo de weilanden optimaal te kunnen benutten. Een aantal bedrijven houdt daarnaast nog herten of verbouwt akkerbouwgewassen om zo het ondernemersrisico te beperken.

Nieuw Zeeland is één van de grootste exporteurs ter wereld van lams- en schapenvlees. De extensieve schapenteelt in de hooglanden van het Zuid eiland dient voornamelijk voor de wolproductie.

Herten De hertenindustrie in Nieuw Zeeland breidt zich nog steeds uit. Het aantal herten heeft zich de afgelopen 10 jaar verdubbeld. Herten worden vaak als tweede tak gehouden naast ander vee. Op 2.300 bedrijven zorgen de herten voor minstens 50% van het inkomen. Canterbury, Southland en Otago zijn de belangrijkste regio’s voor de hertenindustrie. Er worden geen hormonen en groeistimulerende middelen gebruikt in de Nieuw-Zeelandse hertenindustrie. Nieuw Zeeland is de belangrijkste leverancier van hertenvlees. 80% van de productie wordt geëxporteerd naar Europa, waarvan de helft naar Duitsland.

Akkerbouw Met de eigen akkerbouwopbrengst kan Nieuw Zeeland voldoen aan de binnenlandse vraag. Daarnaast wordt de akkerbouw een steeds belangrijkere exporttak. In Nieuw Zeeland worden o.a. de gewassen graan, haver, gerst, aardappelen en uien verbouwd. Een bijzondere product is de “kumara”, een zoete aardappel die alleen op het Noorder Eiland groeit. Op het Zuider Eiland zijn de Canterbury Plains zeer vruchtbaar en uitermate geschikt voor akkerbouw.

Fruitteelt Binnen de internationale fruitwereld neemt Nieuw Zeeland een belangrijke plaats in. Dit heeft uiteraard ook te maken heeft met het omgekeerde seizoensverloop in vergelijking met Europa, wat een belangrijk afzetgebied is voor het Nieuw-Zeelandse fruit. Fruitproducten die worden geëxporteerd zijn kiwi’s, passievruchten, appels en peren. Hawkes Bay en Bay of Plenty zijn de belangrijkste fruitgebieden.

MelkveehouderijKenmerkend voor de Nieuw-Zeelandse melkveehouderijsector is dat er geen melkquota en geen mestquota zijn. De melkveehouderij vond in het verleden voornamelijk plaats op het Noorder Eiland, maar tegenwoordig is ook de belangstelling voor de melkveehouderij op het Zuider Eiland zeer groot te noemen. Hier zijn zeer grote boerderijen opgestart met aantallen van 500 tot 2000 koeien. De kostprijs met betrekking tot de melkveehouderij in Nieuw Zeeland is erg laag. De reden hiervoor is het gunstige klimaat, waardoor de koeien het gehele jaar buiten lopen en er meestal niet veel meer gebouwen aanwezig zijn dan een melkstal en simpele schuur en één of twee woonhuizen. Daarnaast wordt er nauwelijks krachtvoer gevoerd. De zuivelsector wordt gedomineerd door Fonterra, een coöperatie, die in 2008 96% van de totale NZ melkproductie verwerkte. Fonterra is wereldwijd een zeer grote speler in de melkproducten markt en heeft een derde van de totale wereldwijde melkproducten markt in handen. Om Fonterra te kunnen beleveren dient men aandelen in bezit te hebben die de eigenaar automatisch recht geven op een naar rato deel van de winsten die het bedrijf maakt.

Omvang Het aantal melkveebedrijven is in de laatste dertig jaar sterk afgenomen, tot 11.630 bedrijven in 2006/2007 met gemiddeld 340 koeien per bedrijf. 45% van de bedrijven had meer dan 300 melkkoeien en 17 % meer dan 500 melkkoeien. Veestapels met 650 tot 700 koeien halen de hoogste productie per koe.

Productie De gemiddelde melkproductie per koe is in de laatste jaren gestegen als gevolg van onderzoek naar de genen en verbeterd bedrijfsmanagement. In een periode van 10 jaar tijd is de gemiddelde melkproductie per koe toegenomen tot 330 kg milk solids met 189 kg vet en 142 kg eiwitten in het seizoen 2006/07. Niet elk bedrijf heeft dezelfde gemiddelde melkproductie. Deze verschillen ontstaan door de geografische ligging, genetische samenstelling van de kudde, veedichtheid en de bedrijfsvoering. In 2006/07 hebben de melkveebedrijven gezamenlijk bijna 15,134 miljoen liter melk (1,3 miljoen kg milksolids) geproduceerd.

Melkprijs Na een piek in de melkprijs gedurende 2008 van $ 7,80 kg/ms, wordt er momenteel $ 5,20 per kg/ms uitbetaald, een bedrag dat alleen in 2001 geëvenaard werd. 1 kg milksolid komt afhankelijk van kg vet en eiwit overeen met 12 liter en de $ 5,20 komt overeen met € 0,19 kg/melk.

Melkveegebieden 81,5% van de nationale melkveebedrijven zijn gevestigd op het Noorder Eiland, met het grootste aantal in de regio South-Auckland. De gemiddelde bedrijfsgrootte op het Zuider Eiland is groter dan op het Noorder Eiland en ligt op 422 melkkoeien. Het Zuider Eiland wordt, vooral als gevolg van de sterk stijgende grondprijzen op het Noorder Eiland, steeds belangrijker voor de Nieuw-Zeelandse melkveehouderij.