Hij vertelt: “Op mijn bedrijf van 210 hectare heb ik 200 melkkoeien en 150 stuks jongvee. Dat is voor Uruguyaanse begrippen vrij intensief”. Het bedrijf functioneert nu goed, al zijn er ook wel moeilijke jaren geweest toen de melkprijs laag was. Zijn melkveehouderij kenmerkt zich door beweiding zoals dat in Uruguay gebruikelijk is. Ook wordt er af en toe wel met een gesloten systeem gewerkt, afhankelijk van klimaat en voederprijzen. Hij voorziet wel dat het ook in Uruguay steeds meer naar een gesloten systeem zal gaan.
Toen hij hier eerst kwam kende hij het land en de taal eigenlijk niet of nauwelijks, maar toch heeft hij hier weinig aanpassingsproblemen gehad. “ De mensen zijn behulpzaam en als ik vragen had over het gebruik van kunstmest of het zaaien, dan waren er altijd wel mensen bereid me daarbij te helpen of advies te geven". Hij heeft het bedrijf helemaal op zijn eigen manier opgebouwd. Henk heeft ook nog steeds regelmatig contact met mensen van een regionale corporatie en ook wisselen de landbouwers kennis uit met elkaar in groepen van zo’n 10 veehouders uit de buurt en bezoeken ze ieder jaar elkaars bedrijf.
Inmiddels is hij getrouwd met een Uruguyaanse en samen hebben ze een dochter. De eerste jaren hadden ze veel contact met een andere Nederlander die in de buurt een bedrijf had, maar later is deze naar een andere regio vertrokken. In de buurt van Young zijn veel mensen van Europese afkomst aangekomen, vooral Duitsers.
Henk zegt: “Het personeel is hier niet duur, maar wel is het soms moeilijk om ze vast te houden. Tegenwoordig ondervindt de landbouw meer concurrentie van de bosbouw in deze regio.” Sommige bedrijven worden hier niet goed opgezet, met te weinig geld en weinig kennis van zaken. Daarom kan Henk zich wel voorstellen dat er voor andere Nederlandse landbouwers ook nog kansen zijn in Uruguay.