Hoewel we als Interfarms al best veel boeren naar het buitenland hebben begeleid, blijft elke verplaatsing iets bijzonders. Zo ook de emigratie van de familie Pol naar het Australische Victoria. April 2021 verlieten Albert en Carin samen met hun kinderen het melkveebedrijf in Groningen, om na ruim 16.000 kilometer hemelsbreed neer te strijken in de plaats Jancourt East. Een prachtig gebied ten westen van de stad Melbourne.
Het vliegen in coronatijd is ons heel goed bevallen’, aldus Albert. ‘Met 45 mensen aan boord, voelde het bijna als een privé vlucht. De verplichte quarantainetijd duurde vervolgens wel erg lang. We zijn aangekomen in Perth, waar we twee weken in onze hotelkamer moesten blijven. Het eten (dat maar ‘zo, zo’ was) werd ons voor de deur gezet. Als we onze hotelkamer toch verlieten, riskeerden we dat we opnieuw volledig in quarantaine moesten. Dat risico wilden we echt niet lopen. Na deze lange 14 dagen konden we eindelijk verder reizen naar Melbourne, waar we toch weer uit de groep gehaald werden omdat er een corona-uitbraak in Perth was toen we daar vertrokken. Wij bleken niets onder de leden te hebben en mochten eindelijk vrij verder reizen. Ons Australië avontuur kon vanaf dat moment echt beginnen!’
Albert, Carin en de kinderen Nico (19) en Jacquelien (16) zijn op het moment van het interview ruim 2 maanden in Australië. Zoon Harm-Jan (22) is in Nederland gebleven om zijn studie aan de Aeres Hogeschool in Dronten af te maken. De verwachting is dat hij komende winter naar Australië komt. Vriendin Leonie (22) volgt later nadat haar studie International Business aan Aeres Hogeschool in Dronten is afgerond.
Op de vraag sinds wanneer het buitenland speelt bij de familie Pol, blijkt dat al een lange tijd te zijn. ‘Toen we net getrouwd waren, zijn we wel eens rond getrokken om te kijken of we in een ander land een bedrijf wilden oprichten. Toen is het er niet van gekomen’, aldus Carin. ‘Het buitenland spookte nog wel eens door het hoofd. We wilden graag meer ruimte en rust. Op een gegeven moment gaven de kinderen te kennen dat ze graag verder wilden boeren, maar niet in Nederland. We waren er direct al over uit dat het buiten Europa moest zijn. Binnen Europa ben je te veel afhankelijk van andere landen én de groeiende Europese wet- en regelgeving. Canada viel ook af, ondanks dat familie van ons daar wel woont maar de koude winters spreekt ons niet aan. Nadat oudste zoon Harm-Jan in 2017 enthousiast terugkeerde van zijn stagetijd in Australië, kwam vanaf dat moment emigratie actief in beeld.’
Eind 2018 is het hele gezin ruim 3 weken rond getrokken in Australië. Daarbij hebben ze bedrijven bezocht in het oosten en westen, ook hebben ze een bezoek gebracht aan Tasmanië. ‘We hebben tijdens deze reis ontzettend veel ideeën en ervaringen opgedaan. Na deze reis waren de kinderen het er unaniem over eens dat hun toekomst in Australië lag!’
Hester Freriksen van dochterbedrijf Visa4you heeft de visumaanvraag voor familie Pol verzorgd. Voorjaar 2019 is het traject gestart. Een traject dat normaal gesproken al snel een jaar in beslag neemt. De eerste stap was de nominatieaanvraag voor de staat Victoria. Deze aanvraag is goedgekeurd in juni, en konden ze door met hun visumaanvraag. Corona gooide roet in het eten en daardoor liep de visumaanvraag enige vertraging op. Begin 2021 deed zich de mogelijkheid om een ‘travel exemption’ aan te vragen. Dit betekent dat voor mensen een uitzondering wordt gemaakt om Australië in te reizen. Agrariër wordt aangemerkt als vitaal beroep, waarvoor deze travel exemption van toepassing was voor familie Pol. Vanaf dat moment kwam er schot in de zaak en hadden ze februari 2021 het visum!
Emigratie is een bijzonder traject, en wat voor Albert en Carin misschien nog wel het meest bijzonder was om een bedrijf te kopen zonder het ooit gezien te hebben. ‘Naar aanleiding van onze oriëntatiereis in 2018 (toen het daar erg droog was) hadden we een duidelijk wensenlijstje: Een gezins-melkveebedrijf in de staat Victoria. In deze staat is een natuurlijke regenval van 900 tot 1000 mm en je hebt hier – in vergelijking met bijvoorbeeld New South Wales – geen watervergunning nodig. Samen met onze emigratiebegeleider, Ewoud de Leeuw van Interfarms Australia, hielden we nauwlettend de onroerend goed markt in de gaten. Ons plan was om in zomer 2020 naar Australië te gaan om bedrijven te bezoeken, maar dat was onmogelijk vanwege corona. De staat Victoria kent een verkopersmarkt; oftewel er is relatief weinig aanbod en veel vraag. Wanneer een courant (melk)veebedrijf te koop komt, is dit snel verkocht. Ook wij ondervonden dat. Toen in december dan ook een geschikt bedrijf op de markt kwam, hebben we vlot toegehapt. Ewoud onderhield alle contacten met de makelaar en voerde voor ons de onderhandeling. Het was heel prettig om terug te kunnen vallen op zijn jarenlange kennis en ervaring van de Australische markt. Al snel kwam het definitieve antwoord: De koop was rond! Het voelde voor ons heel gek om zo’n grote investering te doen zonder het gezien te hebben. Dat is niet boer-eigen’, vertelt Albert.
Het melkveebedrijf van de familie Pol ligt in een toeristische omgeving. Ze wonen aan de Great Ocean Road route. De directe buren wonen op circa een halve kilometer afstand. Echt platteland met vee-, schapenhouders en houtbouwbedrijven. Op hun melkveebedrijf worden 250 koeien gemolken en beschikken ze over 191 hectare land. Het bedrijf heeft een capaciteit van 400 koeien, maar deze ruimte wordt (eerst) niet gebruikt. De komende tijd willen ze vooral gebruiken om onderhoud te plegen en de productie op gang te houden én te optimaliseren. ‘De koeien lopen hier het gehele jaar door buiten. De boomwallen geven beschutting voor het vee op warme en nattere dagen. Op het bedrijf staat alleen een melkstal. Het huis waar ze straks in komen te wonen heeft veel comfort. De voorzieningen zijn dan wel weer heel anders dan in Nederland. Ze hebben geen gasaansluiting en het regenwater wordt opgevangen om te gebruiken voor drinkwater.
1 Juli 2021 was de overdracht van het bedrijf; dan gaat in Australië ook het nieuwe boekjaar in. Omdat ze al in april in Australië waren, hebben ze deze eerste tijd veel aandacht kunnen geven aan de opstart en kennismaking met de regio. ‘We hadden het niet zo bedacht om ruim twee maanden voor de overdracht op de bedrijfslocatie te zijn. Maar de vliegtickets werden zo duur dat we in februari 2021 hebben besloten om de tickets voor april te boeken. Dit heeft ons bijna € 20.000 bespaard! En achteraf gezien hebben we deze eerste periode heel goed kunnen benutten. We zouden het iedereen kunnen aanraden, wat dat betreft. In ons geval was er een tweede woning op het erf en daar konden we alvast onze intrek nemen. We hebben al veel kunnen regelen in deze tijd zoals het aanvragen van de licentie om melk te mogen produceren, de keuze voor een melkfabriek (we kunnen hier uit meerdere kiezen), een KvK nummer, BTW nummer, de dierenarts, etc. Ook benutten we deze tijd om bekend te worden met het vee en onderhoud te plegen. We kunnen ons dan na de overdracht volledig op de koeien concentreren’.
Het wachten is alleen nog op de vier containers met machines en huisraad. Vanuit Nederland hebben ze onder andere een trekker, een verreiker, een kunstmeststrooier en maaiers meegenomen. Deze verscheping neemt veel tijd beslag en vergt veel papierwerk, hiervoor heb
Op de vraag hoe het Jacquelien en Nico vergaat, antwoordt Jacquelien; ‘Het is machtig mooi in Australië! In het begin keek ik mijn ogen uit hoe heuvelachtig het hier is.’ Ze gaat sinds enkele weken naar de Secondary School waar ze met een schoolbus naar toe gaat. Als je het vergelijkt met Nederland, dan is het een combinatie van de basisschool en de middelbare school. De Secondary School bestaat uit de leerjaren 7 t/m 12, waarvan Jacquelien in het 10e jaar zit. Ook anders dan in Nederland, is het dragen van een uniform. ‘In het begin wel wennen, maar ook wel makkelijk. Je hoeft niet na te denken wat je aantrekt. Dankzij school raak ik al aardig geïntegreerd en heb ik al enkele vriendinnen.’
Zoon Nico moet nog even wachten tot hij met zijn studie kan beginnen. Nico: ‘Een studiejaar start hier in februari. Ik kan dus pas in 2022 naar de university waar ik waarschijnlijk Agrarische Bedrijfskunde ga studeren. In de tussentijd wil ik mijn rijbewijs halen en een cursus Engels gaan doen. Ook lijkt het mij prachtig om met mijn vliegbrevet bezig te gaan. In Australië zijn daar goede mogelijkheden voor. Verder geniet ik vooral van de ruimte en de vrijheid die we hier hebben. In het begin was het allemaal best spannend, maar spijt heb ik geen enkel moment!’
Ook Carin en Albert merken de verschillen met Nederland: Er is veel waardering voor de agrarische sector. Beperkingen hebben we nog niet kunnen ontdekken. Er is geen mestboekhouding of andere milieuregelgeving. Alleen voor het medicijngebruik moet een administratie worden bijgehouden. In Nederland hadden we trouwens een bedrijfsmanagementsysteem waarin alles was vastgelegd. Dat kennen ze hier niet. Er zijn wel 14 verschillende systemen om bedrijfszaken te registreren. Maar goed, er is minder administratief te regelen en dat scheelt veel tijd. Australiërs zijn makkelijker en relaxed, daar moet je als Nederlander respect voor hebben.
Hendrik Jan Achterhof van Interfarms | Achterhof Makelaardij was de verkopend makelaar voor hun melkveebedrijf met 90 melkkoeien en 31 hectare land in het Groningse Oldehove. ‘Korte lijnen en duidelijke communicatie, dat kenmerkt Achterhofs aanpak. Wij konden goed met elkaar en dat geldt ook voor onze samenwerking met Hester en Ewoud’, aldus Albert. Bij emigratie is het moment van verkoop lastig te bepalen, maar ook het moment waarop je je omgeving en directe buren informeert over de emigratieplannen. Het blijft immers lang onzeker over het wel of niet verkrijgen van het visum. ‘Het was voor ons heel prettig om ervaren specialisten naast je te hebben. Het verkoopproces is bijzonder snel gegaan. In oktober 2020 is het bedrijf in verkoop gezet en in december was het al verkocht.’ Terugblikkend op het gehele emigratieproces, denkt Albert aan een opmerking van Hendrik Jan Achterhof. ‘Hij gaf toen aan dat hij het heel bijzonder vond dat tijdens het gehele visum-, emigratie- en verkooptraject het gezin er voor de volle 100% achter stond. Tijdens dergelijke ingrijpende trajecten zie je soms twijfel binnen het gezin ontstaan, is de ervaring van Hendrik Jan. Bij ons is dit zeker niet het geval; iedereen had én heeft de neus dezelfde kant op staan!